sobota, 20 kwietnia, 2024

Jak wygląda praca w kancelarii prawnej?

Wiele osób pracę adwokata widzi przez pryzmat seriali telewizyjnych oraz postaci literackich, często jest to ich jedyny kontakt ze środowiskiem adwokackim, dlatego często nie wiedzą jak w rzeczywistości wygląda praca w kancelarii adwokackiej w Płocku, czy innym mieście. A to nie zawsze jest takie ciekawe i interesujące jakby mogło się wydawać, czy jak pokazane jest w filmach.

Serialowi prawnicy to ludzie niezwykle błyskotliwi, inteligentni, dysponujący najczęściej, niczym doktor House, tajemniczą mocą rozwiązywania najtrudniejszych ludzkich problemów. Bohaterowie seriali są piękni, elegancko ubrani i niezwykle dobrze sytuowani. Reprezentują swoich klientów w ciekawych sprawach sądowych i zawsze znajdują sposób na osiągniecie celu i wyrwanie swojego mocodawcy z życiowych opresji. A, co ciekawe, sami mają najczęściej bardzo niepoukładane życie osobiste, pełne trudnych relacji, silnych emocji i dramatów. Ale osobiste kłopoty, zupełnie inaczej niż w „prawdziwym” życiu, prawie nigdy nie przekładają się na ich pełne zaangażowanie i profesjonalizm w pracy.

Adwokat jest to wciąż zawód bardzo prestiżowy. Jego praca polega na rozwiązywaniu sporów sądowych między klientem, a stroną, z którą klient się sądzi. Adwokat ma za zadanie przygotować pełną dokumentację sprawy dla swojego klienta, udzielać mu porad prawnych, a następnie reprezentować go w sądzie. Innymi słowy – adwokat to pośrednik, a czasem nawet pełnomocnik swojego klienta, który uczestniczy w sprawach sądowych. Osoby, które chcą wytoczyć, lub przeciw którym toczona jest sprawa sądowa, powinny mieć zatrudnionego adwokata, który doradzi, jak najlepiej postępować w danej sprawie, a następnie sporządzi dokumentację dla klienta, przeprowadzi go przez cały proces sądowy oraz w razie potrzeby będzie występował w jego obronie w sądzie.

Lista adwokatów w Warszawie: http://www.ora-warszawa.com.pl/pl/adwokaci/2014-04-22-07-54-59/a

Zachowanie w kancelarii:

Punktualność: W pracy prawnika niezwykle ważna jest punktualność. Jeszcze przed pierwszym dniem w kancelarii dowiedz się, w jakich godzinach odbywać się będą Twoje praktyki. Nie polegaj na informacjach udostępnionych przy wejściu do biura, gdyż są one skierowane do klientów. Szczególnie pierwszego dnia zarezerwuj sobie więcej czasu na dotarcie do biura. Pamiętaj, że spóźniając się, już na wstępie prezentujesz się jako osoba nieodpowiedzialna, której nie zależy na wypełnianiu obowiązków praktykanta. Jeżeli wiesz, że nie uda Ci się uniknąć spóźnienia, obowiązkowo uprzedź o tym swoich zwierzchników lub sekretariat kancelarii. Ważne jest, by od pierwszego dnia wyrabiać w sobie dobre nawyki pracy. Dobre przyzwyczajenia będą bez wątpienia przydatne na dalszym etapie kariery zawodowej. Zapomnij więc o kwadransie studenckim i w kancelarii bądź zawsze o czasie!

Pozdrowienia: Poznając pracowników kancelarii, stosuj zasady savoir-vivre’u. W przypadku pozdrowień nie przewidują one pierwszeństwa. Najlepiej więc kłaniać się jako pierwszy, mówiąc „dzień dobry” i w miarę możliwości wyjaśniając: „nazywam się…, jestem nową/-ym praktykantką/-tem”. Staraj się zapamiętać, kto jest kim i czym się zajmuje. W przyszłości ta wiedza może pomóc Ci skierować odpowiednio swoje kroki. Nie przemykaj pod ścianą. Przedstawienie się prawnikom kancelarii, krótka wymiana grzeczności zmniejsza dystans. W przyszłości na pewno przyjdzie moment, gdy będziesz chciał ich o coś zapytać, coś z nimi omówić.

Uścisk dłoni: Należy podporządkować się zasadzie, że osoba będąca wyżej w hierarchii pracowników kancelarii podaje rękę jako pierwsza, i to bez względu na płeć. W przypadku osób równych rangą rękę pierwsza podaje kobieta, a w przypadku osób tej samej płci – osoba starsza. Rękę należy podawać z szacunkiem, patrząc w oczy witanej osobie i delikatnie ściskając jej dłoń. Nie wolno podawać ręki nad stołem czy biurkiem.

Tytułowanie: Zwracając się do innych pracowników kancelarii, stosuj zawsze formułę grzecznościową „Pan/Pani”, dodając właściwy tytuł naukowy („profesor”, „doktor”) lub zawodowy (choć nie jest to do końca zgodne z regułami języka polskiego, przyjęło się, by zarówno adwokatów, jak i radców prawnych tytułować per„mecenas”). Z ewentualną propozycją rezygnacji z tytułowania per „Pan/Pani” może wyjść jedynie osoba będąca wyżej w hierarchii pracowników – stosuje się tu zasady analogiczne jak przy uścisku dłoni. Jednak niezależnie od tego, czy rozmawiasz ze starszym prawnikiem, czy innym praktykantem, pamiętaj o właściwym języku. W kancelarii nie są tolerowane wulgaryzmy ani zbyt potoczne sformułowania. Zawsze zwracaj się do innych z szacunkiem oraz w sposób uprzejmy. Twój język oraz zachowanie mówi dużo o Tobie samym.

Otwieranie drzwi: Przed wejściem do pokoju zawsze należy pukać, w szczególności gdy są to gabinety mecenasów lub gdy drzwi są zamknięte. Wejść można dopiero po zaproszeniu do środka. Wyjątkiem są tu duże, otwarte sale, gdzie stale pracuje większa ilość osób. Nigdy nie należy jednak przeszkadzać, gdy wiemy o toczącym się w pokoju spotkaniu. Nawet wtedy, gdy wiesz, że dana osoba jest zwolennikiem polityki „otwartych drzwi”, nie proś jej o radę w najdrobniejszych sprawach. Konsultuj się wówczas, gdy pomimo szczerego wysiłku nie udało Ci się rozwiać wątpliwości. Nie popadaj też w drugą skrajność. Pytaj.

Netykieta: W ostatnim czasie sporą uwagę zwraca się na netykietę, czyli etykietę w sieci. Zasadą jest, by otrzymaną w kancelarii skrzynkę e-mail sprawdzać jak najczęściej i w możliwie najszybszym czasie odpisywać na otrzymane wiadomości. Przy pisaniu wiadomości odpowiednio stosować należy zasady związane z tytułowaniem osób. Pamiętaj, że pisanie prywatnych listów w czasie pracy jest niewskazane i może być ­odebrane jako zaniedbywanie obowiązków praktykanta. Podobnie jest z przeglądaniem stron internetowych niezwiązanych z powierzonymi obowiązkami. Jeśli akurat czekasz w gotowości na otrzymanie kolejnego zadania, wykorzystaj czas na zaznajomienie się aktualnymi problemami prawnymi, nowelizacjami aktów prawnych i najnowszym orzecznictwem. Korzystanie ze stron internetowych portali społecznościowych w godzinach odbywania praktyk jest niedopuszczalne.

Wygląd: W kancelariach prawnych z reguły obowiązuje noszenie stroju formalnego (garsonka, garnitur). Tutaj przede wszystkim liczą się kompetencje, a strój powinien iść w parze z zajmowanym stanowiskiem. Do takich wymagań powinni dostosować się praktykanci. Pierwszego dnia należy zdecydowanie ubrać się formalnie i schludnie. Zasada ta obowiązuje nawet wtedy, gdy jesteśmy przekonani, że w kancelarii, w szczególności wśród praktykantów czy innych osób niemających bezpośredniego kontaktu z klientami, panują swobodniejsze zasady dotyczące ubioru. Poprzez niewłaściwe dobranie stroju okazujesz brak szacunku i powagi dla miejsca, w którym odbywasz praktyki. Panowie niech więc sięgną po garnitur, czystą koszulę i pasujący do niej krawat. Panie natomiast – po spódnicę kończącą się w okolicach kolana, koszulę i buty na niewysokim obcasie. W niektórych kancelariach prawnych swobodniejsze ubiory dozwolone są jedynie w piątki (tzw. casual fridays). Nawet wówczas strój nie może być zupełnie dowolny. Nigdy nie należy zakładać części garderoby, które mogłyby przesadnie rzucać się w oczy, krzykliwej biżuterii, strojów odsłaniających ciało (krótkich spodenek, bluzki na ramiączkach lub z dużym dekoltem), klapek, japonek czy też sandałów. Swym wyglądem budujemy nie tylko autorytet osobisty, lecz także kancelarii.

Adwokaci to jeden z najlepiej opłacanych zawodów na świecie. Jednak, by móc osiągać zarobki nieco wyższe niż reszta społeczeństwa, należy poświęcić wiele lat nauce i zdobywaniu wiedzy prawniczej, która jest tu kluczowa. Należy ukończyć studia prawnicze, zdać aplikację, zatrudnić się w kancelarii prawniczej i wówczas można zarabiać od około 1,5 do 4 tysięcy złotych. Jednak jak wynika z danych statystycznych, adwokat pracujący w dobrej kancelarii może zarobić nawet ponad 7 tysięcy złotych. Do tego własna kancelaria prawna znacznie zwiększa szanse na wyższe zarobki, ale wiąże się ze sporym ryzykiem i konkurencją w branży. Ponieważ zawód adwokata jest zawodem wolnym, trudno jest określić konkretną średnią zarobków, która zależy w dużej mierze od doświadczenia, miejsca wykonywania pracy i liczby klientów.

Praca prawnika nie wiele ma wspólnego z serialową rzeczywistością. Niemniej jednak tylko od nas zależy, jak wyglądać będzie nasza kariera. Trzeba pamiętać, że większość zawodów prawniczych to tzw. zawody zaufania publicznego. A to wiąże się ściśle z ogromną odpowiedzialnością.

Biznes w Polsce

Przedsiębiorcami prowadzącymi we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zawodową są: osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki organizacyjne niebędące osobami prawnymi, którym odrębne ustawy przyznają zdolność prawną. Za przedsiębiorców należy także uznać wspólników spółek cywilnych w zakresie wykonywanej przez nich działalności.

Wszyscy przedsiębiorcy podlegają wpisowi do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG) bądź do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego (KRS).

Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej (w skrócie CEIDG) jest spisem przedsiębiorców, będących osobami fizycznymi, działających na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Spis prowadzony jest od 1 lipca 2011 r. w systemie teleinformatycznym przez ministra właściwego do spraw gospodarki na podstawie przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Rejestracja w CEIDG jest wolna od opłat.

W przypadku wyboru działalności w formie spółki osobowej albo kapitałowej rejestracji dokonuje się w Krajowym Rejestrze Sądowym, prowadzonym przez sądy rejonowe właściwe ze względu na siedzibę tworzonej spółki.

Warunki podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej przez osoby fizyczne na terenie Rzeczypospolitej Polskiej regulują przepisy ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy (DZ.U. z 2018 r., poz.647).

Osoby zagraniczne z państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz osoby zagraniczne z państw niebędących stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, które mogą korzystać ze swobody przedsiębiorczości na podstawie umów zawartych przez te państwa ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na takich samych zasadach jak obywatele polscy.

Na takich samych zasadach jak obywatele polscy mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej także obywatele innych państw, którzy otrzymali m.in. zezwolenie na osiedlenie się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodę na pobyt tolerowany, status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej Polskiej lub korzystają z ochrony czasowej na jej terytorium.

Działalność gospodarczą rozpoczynamy od bezpłatnej rejestracji w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, którą prowadzi minister właściwy do spraw gospodarki.

Wniosek składa się na specjalnym formularzu, który jest dostępny na stronie internetowej CEIDG.

Wniosek ten musi być opatrzony kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym.
Wniosek można złożyć także w dowolnie wybranym urzędzie gminy osobiście lub listem poleconym (musi być wówczas opatrzony podpisem wnioskodawcy poświadczonym notarialnie). Wpis do CEIDG jest dokonywany najpóźniej następnego dnia roboczego po dniu złożenia wniosku.

Do wniosku należy dołączyć oświadczenie o braku orzeczonych wobec wnioskodawcy zakazów prowadzenia działalności gospodarczej, zakazu wykonywania określonego zawodu i zakazu prowadzenia działalności związanej z wychowaniem, leczeniem, edukacją małoletnich lub opieką nad nimi. Należy również dołączyć oświadczenie o posiadaniu tytułu prawnego do każdej nieruchomości, której adres jest wpisywany w CEIDG (przedsiębiorca wpisany do CEIDG jest obowiązany posiadać tytuł prawny do nieruchomości, których adresy podlegają wpisowi) Ww. oświadczenia składane są pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.
Wniosek o wpis do CEIDG jest jednocześnie wnioskiem o nadanie numeru REGON (rejestr podmiotów gospodarki narodowej), wnioskiem o nadanie NIP (Numer Identyfikacji Podatkowej) a także złożeniem oświadczenia o wyborze formy opodatkowania.

Jeżeli przedsiębiorca jest płatnikiem składek, do wniosku o wpis do CEIDG może dołączyć zgłoszenie do ubezpieczeń społecznych i/albo do ubezpieczenia zdrowotnego, zgłoszenie do ubezpieczenia zdrowotnego członków rodziny, a także zmianę danych wskazanych w ww. zgłoszeniach lub zgłoszenie wyrejestrowania z ww. ubezpieczeń.
CEIDG przesyła dane do wskazanego przez przedsiębiorcę urzędu skarbowego, właściwego urzędu statystycznego oraz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych albo Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego.
Wniosek o wpis do CEIDG nie podlega żadnym opłatom.
Zaświadczeniem o wpisie do CEIDG jest wydruk ze strony internetowej CEIDG.

Organy administracji publicznej nie mogą domagać się od przedsiębiorców okazywania, przekazywania lub załączania do wniosków zaświadczeń o wpisie w CEIDG. Numerem identyfikacyjnym przedsiębiorcy w obrocie gospodarczym jest numer NIP.

Nie wymaga rejestracji drobna działalność zarobkowa osób fizycznych, których przychód nie przekroczy w żadnym miesiącu 50 proc. kwoty minimalnego wynagrodzenia. Informacje na temat takiej działalności można znaleźć w serwisie informacyjno-usługowym dla przedsiębiorcy.

Możesz prowadzić firmę jednoosobową samodzielnie, jeśli jesteś osobą pełnoletnią, bo tylko wtedy ponosisz pełną odpowiedzialność za swoje działania i masz pełną zdolność do podejmowania decyzji.

Osoby niepełnoletnie, które chcą prowadzić własny biznes, w wielu sytuacjach będą musiały korzystać z pomocy swoich ustawowych przedstawicieli. Najczęściej będą to rodzice.

Żeby założyć firmę jednoosobową, nie musisz być obywatelem lub obywatelką Polski.

Obywatele:

  • państw członkowskich Unii Europejskiej i państw członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą w Polsce na takich samych zasadach jak obywatele polscy.
  • państw spoza Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na terytorium Polski na takich samych zasadach jak obywatele polscy, - jeżeli mają w Polsce, na przykład zezwolenie na pobyt stały, zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej czy zezwolenie na pobyt czasowy, wydane w określonym celu, na przykład w związku ze studiami.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *