Pracodawcy będą mogli więcej
Pracownicy są ludźmi i jak to ludziom, zdarza im się chorować. Mniej lub bardziej dotkliwe
przypadłości lub też okresowe schorzenia utrudniają czy nawet uniemożliwiają pracę, więc
niezbędna staje się wizyta u lekarza. Specjalista często wystawia zwolnienie na określony
czas, tzw. L4, zwalniające pracownika od obowiązku przychodzenia do zakładu pracy oraz
realizowania swoich zajęć w całości lub części. Niestety, jak większość zupełnie normalnych i
potrzebnych rozwiązań, także możliwość skorzystania z czasowego zwolnienia bywa
wykorzystywana w nie do końca uczciwy sposób. Dzięki nowej funkcjonalności dostępnej dla
pracodawców będzie można zlecić kontrolę, co tak naprawdę dzieje się z pracownikiem i czy
naprawdę należy mu się zwolnienie od pracy. Funkcjonalność nosi nazwę „zewnętrzna
kontrola L4” i służy do weryfikacji zasadności przejścia na zwolnienie chorobowe przez
konkretną firmę zewnętrzną lub Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Zgłoszenia potrzeby
kontroli dokonuje oczywiście pracodawca, który może np. mieć wątpliwości, czy zatrudniona
przez niego osoba naprawdę jest czasowo niezdolna do pracy. Pracodawca może również
sam dokonać niezbędnej kontroli.
Przydatna kontrola
Narzędzie może wydawać się nieco ofensywne, ale osoby uczciwe nie mają się czego
obawiać. Jego stworzenie wynika z tego, że coraz częściej korzystanie ze zwolnienia ma
przyczynę niekoniecznie w chorobie, a w niechęci do realizacji swoich obowiązków. Kontrola
polega np. na odwiedzeniu pracownika w mieszkaniu, jak też elementach wywiadu
lokalnego. Można, jak najbardziej, dołączyć do tego obserwację aktywności danej osoby w
mediach, np. w serwisach społecznościowych, jeśli z takich korzysta.
Obywatele państw członkowskich Unii Europejskiej oraz Europejskiego Obszaru Gospodarczego, którzy chcą wykonywać w Polsce działalność gospodarczą, mogą:
- założyć w Polsce własną firmę jednoosobową lub dowolną spółkę handlową
- świadczyć transgranicznie usługi – bez rejestrowania działalności w Polsce
- założyć w Polsce oddział lub przedstawicielstwo.
Państwami członkowskimi UE są: Austria, Belgia, Bułgaria, Chorwacja, Cypr, Czechy, Dania, Estonia, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Litwa, Luksemburg, Łotwa, Malta, Niemcy, Polska, Portugalia, Rumunia, Słowenia, Słowacja, Szwecja, Węgry, Włochy.
Państwami członkowskimi Europejskiego Obszaru Gospodarczego, poza państwami członkowskimi UE, są Norwegia, Islandia, Liechtenstein.
Własną firmę, dowolną spółkę handlową, oddział lub przedstawicielstwo mogą założyć w Polsce, także obywatele USA oraz Konfederacji Szwajcarskiej.
Umowy międzynarodowe Traktat o stosunkach handlowych i gospodarczych między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki, sporządzony w Waszyngtonie dnia 21 marca 1990 r. oraz Umowa między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Konfederacją Szwajcarską, z drugiej strony, w sprawie swobodnego przepływu osób umożliwiają zakładanie działalności gospodarczej przez obywateli Stanów Zjednoczonych Ameryki i Konfederacji Szwajcarskiej na takich samych zasadach, jak obywatele polscy.
Obywatele państw, które nie należą do Unii Europejskiej i Europejskiego Obszaru Gospodarczego mogą:
- założyć w Polsce własną firmę jednoosobową lub dowolną spółkę handlową, jeżeli mają tytuł pobytowy, który do tego uprawnia
- założyć w Polsce spółkę komandytową, komandytowo-akcyjną, z ograniczoną odpowiedzialnością, prostą spółkę akcyjną i spółkę akcyjną
- przystępować do spółki komandytowej, komandytowo-akcyjnej, z ograniczoną odpowiedzialnością, prostej spółki akcyjnej i spółki akcyjną oraz nabywać i obejmować udziały lub akcje w tych spółkach
- założyć w Polsce oddział przedsiębiorcy zagranicznego, jeżeli ratyfikowane umowy międzynarodowe podpisane z Polską nie wykluczają takiej możliwości.
Wykaz ratyfikowanych umów międzynarodowych można znaleźć na stronie Internetowej Bazy Traktatów, prowadzonej przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych.
Działalność gospodarczą rozpoczynamy od bezpłatnej rejestracji w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, którą prowadzi minister właściwy do spraw gospodarki.
Wniosek składa się na specjalnym formularzu, który jest dostępny na stronie internetowej CEIDG.
Wniosek ten musi być opatrzony kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym.
Wniosek można złożyć także w dowolnie wybranym urzędzie gminy osobiście lub listem poleconym (musi być wówczas opatrzony podpisem wnioskodawcy poświadczonym notarialnie). Wpis do CEIDG jest dokonywany najpóźniej następnego dnia roboczego po dniu złożenia wniosku.
Do wniosku należy dołączyć oświadczenie o braku orzeczonych wobec wnioskodawcy zakazów prowadzenia działalności gospodarczej, zakazu wykonywania określonego zawodu i zakazu prowadzenia działalności związanej z wychowaniem, leczeniem, edukacją małoletnich lub opieką nad nimi. Należy również dołączyć oświadczenie o posiadaniu tytułu prawnego do każdej nieruchomości, której adres jest wpisywany w CEIDG (przedsiębiorca wpisany do CEIDG jest obowiązany posiadać tytuł prawny do nieruchomości, których adresy podlegają wpisowi) Ww. oświadczenia składane są pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.
Wniosek o wpis do CEIDG jest jednocześnie wnioskiem o nadanie numeru REGON (rejestr podmiotów gospodarki narodowej), wnioskiem o nadanie NIP (Numer Identyfikacji Podatkowej) a także złożeniem oświadczenia o wyborze formy opodatkowania.
Jeżeli przedsiębiorca jest płatnikiem składek, do wniosku o wpis do CEIDG może dołączyć zgłoszenie do ubezpieczeń społecznych i/albo do ubezpieczenia zdrowotnego, zgłoszenie do ubezpieczenia zdrowotnego członków rodziny, a także zmianę danych wskazanych w ww. zgłoszeniach lub zgłoszenie wyrejestrowania z ww. ubezpieczeń.
CEIDG przesyła dane do wskazanego przez przedsiębiorcę urzędu skarbowego, właściwego urzędu statystycznego oraz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych albo Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego.
Wniosek o wpis do CEIDG nie podlega żadnym opłatom.
Zaświadczeniem o wpisie do CEIDG jest wydruk ze strony internetowej CEIDG.
Organy administracji publicznej nie mogą domagać się od przedsiębiorców okazywania, przekazywania lub załączania do wniosków zaświadczeń o wpisie w CEIDG. Numerem identyfikacyjnym przedsiębiorcy w obrocie gospodarczym jest numer NIP.
Nie wymaga rejestracji drobna działalność zarobkowa osób fizycznych, których przychód nie przekroczy w żadnym miesiącu 50 proc. kwoty minimalnego wynagrodzenia. Informacje na temat takiej działalności można znaleźć w serwisie informacyjno-usługowym dla przedsiębiorcy.
Na pewno dzięki samemu istnieniu możliwości kontroli L4 zmaleje liczba takowych wystawianych na zamówienie u przekupionych lekarzy. Albo po prostu ludzie będą ostrożniejsi.
Nie jest to miłe, jeśli trzeba kogoś w ten sposób kontrolować, i często bardzo niezręczne, ale niestety zdarzają się do tego podstawy i wtedy nie ma wyjścia.